ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ

Το Σχήμα της Απουσίας, ένα έργο αφιερωμένο στους αγνοούμενους, παρουσιάζει από την Κύπρο η χορογράφος Μάχη Δημητριάδου-Lindahl με την ομάδα της, Ασώματες Δυνάμεις, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στην Αθήνα, στις 21 και 22 του Οκτώβρη.

Το Σχήμα της Απουσίας αποτελείται από τα μέρη Σημαδεμένο Πουκάμισο, που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Πλατφόρμα Σύγχρονου Χορού το 2010 στο Θέατρο Ριάλτο και αργότερα μαζί με το δεύτερο μέρος, που φέρει τον τίτλο Βαρύτητα, στο θέατρο Παλλάς της Λευκωσίας τον Δεκέμβρη του 2010.

«Το έργο λέει η χορογράφος είναι αφιερωμένο τόσο σ’ αυτούς που χάθηκαν όσο και σ’ αυτούς που έμειναν πίσω, να θυμούνται, να ελπίζουν, να ονειρεύονται...

Η διαδικασία του πένθους είναι μία μακρά πορεία από το σκοτάδι στο φως… μία απόπειρα συμφιλίωσης με τη ζωή και τον θάνατο.

Η επιθυμία είναι ικανή ν΄ αναδημιουργεί τα αγαπημένα σχήματα  και να τα κρατά με τρυφερότητα στην αγκαλιά της μνήμης. Όσοι αγαπούμε δεν χάνονται ποτέ….»

«Το χορογραφικό λεξιλόγιο είναι ρευστό, αλλού λυρικό κι αλλού δωρικό. Η αναπνοή, η αίσθηση της βαρύτητας, η λιτή κίνηση, το ν΄ αφουγκράζεσαι τον άλλον, το να νοιώθεις το κενό του χώρου γεμάτο από μία παλλόμενη… απουσία.

Το μουσικό όπως και το οπτικό μέρος της παράστασης έχει μεγάλη σημασία για μένα, το να συνθέσουμε εικόνες που μαζί με τον χορό και την μουσική δημιουργούν ή αποκαλύπτουν εσωτερικά τοπία του νου, της επιθυμίας, της μνήμης, των ονείρων.

Στο Σχήμα της Απουσίας προσπάθησα να συνδέσω τις προσωπικές μου μνήμες με το αίσθημα του τόπου, των ανθρώπων και της ιστορίας τους.

Το να φτιάξω ένα τέτοιο έργο είναι σαν να αποδίδω φόρο τιμής στη χώρα που με φιλοξενεί.

01| Σημαδεμένο Πουκάμισο

Πως εγγράφεται και φέρεται στο σώμα και στην ψυχή των ανθρώπων η ιστορία; Ποια ιστορία όμως; Αυτή που μας ενώνει ή αυτή που μας χωρίζει; Ανάμεσα σε δύο χάλκινες επιφάνειες που στέκουν σαν επιτύμβιες στήλες, ένας άνθρωπος έρχεται για να ανιχνεύσει τα σημάδια του παρελθόντος. Ο διχασμός, οι θυσίες, ο πόνος, η απώλεια, η λαχτάρα και η αγάπη για τη ζωή, η ανάγκη υπέρβασης και λύτρωσης είναι κοινή ανθρώπινη εμπειρία.

02| Βαρύτητα

Αφιερωμένο σε όσους «χάθηκαν» και όσους «έμειναν πίσω» να θυμούνται, να ελπίζουν, να ονειρεύονται. Όσοι αγαπούμε δεν χάνονται ποτέ. Η αγάπη νικά την βαρύτητα.

Η παράσταση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου, του Σπιτιού της Κύπρου, του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης

Χορηγοί: Όμιλος Σιακόλα, Τράπεζα Κύπρου, Ίδρυμα Κώστα και Ρίτας Σεβέρη

Οι Ασώματες Δυνάμεις ιδρύθηκαν το 1996 στο Παρίσι από τη χορογράφο Μάχη Δημητριάδου Lindahl, από το 2000 λειτούργησαν με έδρα τη Στοκχόλμη και από το 2004 που η χορογράφος εγκαταστάθηκε στην Κύπρο, λειτουργούν με έδρα την Λευκωσία. Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε Ευρωπαϊκά Φεστιβάλ και Σκηνές: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Διεθνές φεστιβάλ χορού Καλαμάτας, Dansens Hus της Στοκχόλμης, Modernadansteater, Glashuset Στοκχόλμη πολιτιστική πρωτεύουσα, Historisca Muset, Medelhavsmuset Στοκχόλμη, Forum Dance Avignon, CCN Paris, Festival des genes choreographes a St Arnouille d’ Yvellines, Artesonado Paris.

Στην Κύπρο η χορογράφος δημιούργησε και παρουσίασε τα έργα:
Meeting point – Crossing – Colonized body – Missing you (ΕΘΕΑΛ, Θέατρο Αγοράς Αγ. Ανδρέα). Occupation/ Discoveries (Pharos gallery, Παλιά Ηλεκτρική). Heart time (σε συνεργασία με την Λία Χαράκη/ Pelma) Στέγη Χορού Λεμεσός ARTOS, Goethe Institut – Λισσαβώνα, Body memory 1. Angel, (Καστελιώτησσα Στέγη χορού Λεμεσού Dance through the year) ʼγγελος (Καστελιώτησσα), Μακρυνή χώρα (Θέατρο Παλλάς, θέατρο Ριάλτο), Somebody – The Shape Of Absence (No-Body festival αίθουσα Μελίνα Μερκούρη), Σημαδεμένο Πουκάμισο (Πλατφόρμα σύγχρονου χορού 2010), Το Νήμα του Χρόνου (Στάδιο Ελευθερία, Α μέρος για την εμβληματική επέτειο για τα 50 χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας).

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Διάρκεια: 55 λεπτά

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Χορογραφία – Σκηνοθεσία: Μάχη Δημητριάδου– Lindahl
Μουσική: Γιώργος Κόλιας
Τραγούδι: Κωνσταντίνος Μελίδης
Video Art: Χριστόφορος Λάρκου
Σκηνική Επιμέλεια: Έλενα Κατσούρη
Φωτισμοί: Παναγιώτης Μανούσης
Ξυλογραφίες: από το έργο του Τηλέμαχου Κάνθου τα Σκληρά Χρόνια
Ποίηση: Νεσιέ Γιεσίν (Το φως που γεννιότανε εντός μου)
Κείμενα: Sevgul Uludag, Serdar Levend, Andrea Pimpisti
Χορεύουν: Μαρίνα Πογιατζή, Λοΐζος Κωνσταντίνου, Αλίκη Ευγενίου, Πέτρος Κονναρής, Χριστίνα Πατσαλή