Ο Μιχάλης Κακογιάννης, αν και δεν έζησε παρά μόνο μέχρι τα δεκαεπτά του στην Κύπρο, δεν έκοψε ποτέ τους δεσμούς του με την αγαπημένη του πατρίδα, όπου άλλωστε ζει η οικογένεια του.

Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 τον βρήκε στην Ιρλανδία, όπου σκηνοθετούσε Οιδίποδα στο Εθνικό Θέατρο της Ιρλανδίας. Συγκλονισμένος και μη γνωρίζοντας άλλο τρόπο να «πολεμήσει», έσπευσε στην Κύπρο για να καταγράψει τα γεγονότα. Μαζί με έναν εικονολήπτη και έναν ηχολήπτη ο Μιχάλης Κακογιάννης κινηματογράφησε ένα μοναδικό ντοκουμέντο της κυπριακής τραγωδίας: τον «Αττίλα ’74». Το Ντοκιμαντέρ αποτελεί την προσωπική του μαρτυρία όχι μόνο για την τραγωδία του νησιού, αλλά και για τα γεγονότα που οδήγησαν στην εισβολή του νησιού από τον Τουρκικό στρατό. Περιλαμβάνει συνεντεύξεις τόσο πολιτικών, με κεντρικό πρόσωπο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, όσο και απλών ανθρώπων. Ο σκοπός του ήταν η ορθή και έγκαιρη ενημέρωση, η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης παγκοσμίως για τα δεινά του κυπριακού λαού και η ώθηση των ξένων λαών και κυβερνήσεων σε βοήθεια.

Συγκινημένος από όσα είδε, άκουσε και έζησε ο ίδιος κινηματογραφώντας τον «Αττίλα ’74», ο Μιχάλης Κακογιάννης θέλησε να προσφέρει και μια προσωπική βοήθεια για τα θύματα της εισβολής. Πληροφορήθηκε ότι στην περιοχή Αγίων Αναργύρων Λάρνακας υπήρχε άμεση ανάγκη για την ανέγερση δημοτικού σχολείου για τα παιδιά προσφυγικών οικογενειών και επισκέφθηκε τον τότε Υπουργό Παιδείας κ. Χρυσόστομο Σοφιανό και του πρόσφερε τη δωρεά του για την ανέγερση του σχολείου. Το σχολείο εγκαινιάστηκε στις 28 Ιανουαρίου 1978 και ονομάστηκε Δημοτικό Σχολείο Αγίων Αναργύρων «Μιχάλης Κακογιάννης».

Η Κύπρος για τον Μιχάλη Κακογιάννη παραμένει έκτοτε μια ανοικτή πληγή.