Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου

Το Θέατρο είναι οι Άνθρωποί του

Σε μια μέρα τόσο σημαντική όπως η Παγκόσμια μέρα Θεάτρου, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης θέλησε να πει ένα μεγάλο «Ευχαριστώ» σε όλους τους ανθρώπους που εργάζονται πίσω από τα φώτα της σκηνής. Παραγωγή, Τεχνικοί, υποδοχή, ταξιθεσία, ενδύτριες, κατασκευαστές, καθαριότητα και τόσες άλλες ειδικότητες προσφέρουν τη δουλειά και τον μόχθο τους. Συνοδοιπόροι μας σε αυτήν την πρωτοβουλία, η ταλαντούχα ηθοποιός Μαρία Παπαφωτίου ο αναγνωρισμένος δημιουργός  Κώστας Γάκης που έγραψε και σκηνοθέτησε το κείμενο, όλο το τεχνικό επιτελείο, ο εικονολήπτης Άρης Αγγέλου και ο Τάκης Γεώργας.  Το Θέατρο είναι δημιουργικότητα, είναι μεράκι, είναι αγάπη. Όλοι μαζί, μπροστά και πίσω από την σκηνή εργαζόμαστε για να προσφέρουμε στο κοινό μια μοναδική εμπειρία. Το Θέατρο μας ενώνει.

” Σ’ έναν κόσμο που καταρρέει, ο ηθοποιός είναι ένας ένθρωπος που τολμά να στέκεται….

Να μένει όρθιος,  να σκέφτεται, να αντιστέκεται.

Για να σταθεί όρθιος ο ηθοποιός, έχει ανάγκη όλη τη μεγάλη οικογένεια του θεάτρου.

Την οικογένεια που του δίνει δύναμη,  μέεριμνα,  αντοχή.

Τόσοι και τόσοι άνθρωποι, όλοι προσανατολισμένοι στον απόλυτο στόχο της παράστασης ,

στη συγκλονιστική εκείνη στιγμή της ενσάρκωσης,

στην υπερβατική εκείνη στιγμή της συνάντησης , με το βλέμμα του θεατή .

Στο σκοτάδι που μας κυκλώνει, αντιπροτείνουμε το φως.

Στη λησμονιά, το κοφτερό λεπίδι της μνήμης.

Στη βαρβαρότητα, τη βαθειά ανάσα του πολιτισμού .

Στην απομόνωση, τον υπέροχο ήχο της συντροφικότητας.

Καμιά ιντερνετική αναμετάδοση, δε μπορεί να αποτυπώσει αυτό το συναίσθημα.

Καμια ψηφιακή αναπαραγωγή, δε μπορεί να μεταφέρει αυτό το ρίγος.

Καμιά οθόνη, δε μπορεί να προσποιηθεί αυτή τη ζεστασιά ,αυτό το άγγιγμα, κι ας τη λένε οθόνη αφής.

Ένας ψίθυρος απλώνεται μέσα στη κοινωνία, που δεν αντέχει άλλη απομόνωση.

Ένας ψίθυρος απλώνεται μέσα στα σπίτια μας .

Ενας ψιθυρος απλώνεται σ’ όλη τη χώρα , που δε βολευέται κάτω απο λιγότερο ήλιο.

Ανοίξτε τα θέατρα!

Ο πάγος του φόβου, λιώνει με το πολιτισμό.

Ανοίξτε τα θέατρα!

Η επιβίωση του ανθρώπου έχει απόλυτη ανάγκη τις ιστορίες των θεατρίνων.

Ανοίξτε τα θέατρα!

Η τελετουργία του ζωντανού θεάτρου, να δώσει διέξοδο στο πόνο.

Ανοίξτε τα θέατρα! Με γέλιο και με κλάμα, ν’ανταμώσουμε ξανά σε κάθε σκηνή.

Ανοίξτε τα θέατρα!

Να βιώσουμε ξανά την έκσταση, την εκπλήρωση, τη κάθαρση.

Με υπευθυνότητα, με πρωτόκολλο ασφαλείας, αλλά ανοίξτε τα θέατρα! Και μη τα ξανακλείσετε ποτέ! “